De weg tussen Haamstede en Renesse in Zeeland heet de Vroonweg. Langs deze weg kan het natuurgebied "De Vroongronden" gevonden worden.
In november 1996 hebben we de Vroongronden zelf bezocht.

Weidegebied

De benaming `vroon` duidt op gemeenschappelijk weidegebied. Al sinds de Middeleeuwen waren de gronden direct achter de duinen als zodanig in gebruik en het grootste deel is dan ook vlak. Door deze beweiding kreeg opslag en ontwikkeling van bos geen kans en ontstond een steppeachtig terrein. Mede doordat nog steeds begrazing plaatsvindt, is er grote kans dat dat zo blijft.
De vroongronden behoren tot een van de oudste gebieden in de duinstreek en zijn aan de oppervlakte sterk ontkalkt. Dat betekent dat hier een vegetatie voorkomt die merkwaardige combinaties herbergt. Een deel van het gebied is zelfs verzuurd en zo vinden we hier zowel dopheide en struikheide, als veenmos en veenpluis naast specifieke planten van het kustgebied. Wulp en tapuit vinden er broedgelegenheid, hetgeen voor Zeeland als bijzonder aangemerkt kan worden. Hoewel beide soorten tijdens het voor- en naseizoen bij ons talrijk zijn is het aantal broedparen gering. De heidegebieden in het oosten van het land zijn populairder als broedgebied.

Groene specht

Een vogelsoort die vroeger eveneens talrijker was in het oosten van het land maar daar steeds meer achteruit gaat, is de groene specht. Wat deze vogel betreft kunnen we gerust stellen dat het Zeeuwse blijkbaar aantrekkelijk geworden is voor de soort, want de aanwezigheid van de lachende groene neemt hier toe. Wie zijn roep kent komt tot de conclusie dat het dier zich letterlijk overal manifesteert. In dorp en op het platteland, bos en duin, overal klinkt zijn opmerkelijk geluid. Zo ook hier op de vroongronden. Spechten worden over het algemeen als bosbewoners gezien en voor een deel is dat ook juist. Voor hun voortplanting immers maken ze hun nestholte altijd in bomen van een behoorlijke omvang.
Dat wil echter nog niet zeggen dat zij enkel en alleen in het bosgebied vertoeven. Met name de groene specht zoekt zijn voedsel op de grond. Hij is verzot op mieren en ook andere insekten en kevers staan op zijn menu. Daarom is het geen uitzondering wanneer we de vogel tegenkomen in vrij vlak en uitgestrekt terrein. Zelfs op h

et gazon scharrelt hij soms zijn kostje bij elkaar. Al zoekend peurt hij met de stevige snavel in de grond en wanneer de omgeving rustig is kan hij hier geruime tijd achtereen fourageren. Onmiskenbaar is zijn golvende vlucht waarbij na een vleugelslag de vleugels lans het lichaam worden gevouwen om na een lichte daling opnieuw uit te slaan en de volgende golfbeweging aanvangt. Flitsend groen en geel zijn de kleuren en wie dit dier eenmaal ontdekt heeft vergeet hem niet meer. `De groene` komen we op de verassendste plaatsen tegen.

Andere Vroongronden

De vroongronden van Goeree, plaatselijk bekend als "hobbelweiden" zijn oude binnenduinen die al eeuwenlang extensief worden beweid. Als gevolg van dit beheer is de bodem zeer schraal geworden. In vroeger tijden werd de mest die door het vee was achtergelaten bovendien verzameld en gebruikt om de kachel mee te stoken, wat het verschralingsproces heeft bevorderd. In het gebied bevinden zich natte laagtes en kurkdroge duintoppen. Op de overgangen van droog naar nat is de meest opvallende soort van dit gebied aan te treffen: Spiranthes spiralis - Herfstschroeforchis.